Bu yazımda, insanlığın başlangıcından beri unutulan bir
konuya; birlik olmaya değineceğim. Sahte veya geçici bir birlikten söz
etmiyorum. Ya da çıkarlar üzerine kurulu bir beraberlikten. Bahsettiğim şey
hayaller ve umutlar için birlik olmak. Bazılarının şöyle dediğini duyuyorum;
"İnsanlığın unuttuğu bir konuyu gündeme getirmek sana mı kalmış!"
Olsun, ben yine de şansımı deneyeceğim.
Bazı insanlar kendini kurtardığında, karnını doyurup refah
dolu bir yaşam sürdüğünde mutlu olur. Mutlu olmasına olur ama dünyayı da
unutuverir. Sanki dünyada hiç acı yokmuşçasına mutludur. Zor durumda olanları,
acı çekenleri, hayatın tekmelediği kişileri umursamaz. Ama vicdan tatmini
yapmayı da ihmal etmez, sosyal medya hesaplarından kendini merhametli gösteren
yazılar yazar. Hatta fakir/engelli birisinin videosunu da paylaşacak kadar iyi
birisidir o!
Bazıları da mutlu olmayı daha güzel bir dünya kurulana kadar
erteler. Etrafına baktığında zor durumda olanları fark eder, yardım etmek için
çaba gösterir. Çünkü bilir ki insan insana muhtaçtır ve etrafındaki kişiler
onun potansiyel düşmanları veya rakipleri değil kardeşleridir. Dünya üzerinde
kibirli bir şekilde dolaşmaz, mevkisi ne olursa olsun temelde insan olduğunu
bilir. Topraktan gelmiştir ve toprağa dönecektir. Zaten yeterince acı dolu,
zorluk dolu bu dünyaya bir kötülük daha eklemek istemez.
Sormak istiyorum değerli dostlarım, siz hangi kişisiniz?
Acımasız olan mı, merhametli olan mı? Patronunun emir kipiyle konuşmasından
dolayı sinir krizlerine giren kişilerin, kendi altlarında çalışan insanlara
köle muamelesi yaptıklarına şahit oluyorum. Sadece bu tablo bile insanı düşündürmeye
yetiyor. Kendi kendime düşünüyorum, ihtiyacımız olan şey ne? Teknolojimiz
gelişiyor, üretimimiz gelişiyor, bilgi seviyemiz artıyor ama dünya daha iyi bir
yer oluyor mu? Kendimize bunu sormalıyız bence. Amacımız ne?
Ben bugüne kadar hep sustum. Kötülük gördüğümde başımı
çevirdim, yanlış gördüğümde önemsemedim. Daha ne kadar böyle yaşayacaksın diyor
içimden bir ses. Çık dışarıya ve iyiliğe inanan insanları bul! Hiç değilse bunun için çaba göster! Herhalde bir gün bunu yapacağım. O güne kadar internet üzerinden insanlara sesleneceğim. Bir umut söylediklerim duyulur diye... İlla ki benim gibi düşünen birileri çıkacaktır. Bir kez birlik
olduktan sonra geri kalan şeyler kolay halledilir. Ulaşılamaz görünen hayaller,
boş gözüken umutlar gerçek olur. Ben buna inanıyorum. Peki ya siz?